بلباس، نامی است که در میان جوامع کردزبان به گروه‌هایی از عشایر این منطقه اطلاق می‌شود. این واژه، که تلفظ آن «بِلباس» است، نشان‌دهنده‌ی هویت قومی و شیوه‌ی زندگی خاص این جماعات است. کاربرد این اصطلاح، عموماً در بافتار اجتماعی و فرهنگی کردی ریشه دارد و بر پیشینه‌ی تاریخی و سبک زندگی کوچ‌نشینی دلالت می‌کند. این عنوان، فراتر از یک نام ساده، بیانگر فرهنگ، آداب و رسوم و ساختار اجتماعی منحصربه‌فرد این عشایر است. جوامع عشایری همواره نقش بسزایی در پویایی اقتصادی و فرهنگی مناطق کردنشین ایفا کرده‌اند و واژه‌ی بلباس به‌عنوان یک شناسه، این گروه‌ها را در بستر گسترده‌تر قوم کرد متمایز می‌سازد.
بلباس
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
ناحیه ای در حوالی ساوجبلاغ مرکز کردهایی که به لهجه بلباس سخن میگویند.
فرهنگ اسم ها
معنی: به برخی عشایر کرد بلباس میگویند، بة برخی عشایر کرد بلباس میگویند ( نگارش کردی
دانشنامه آزاد فارسی
اتحادیه ای از چند طایفۀ بزرگ کُرد ایران و عراق، مرکب از طوایف منگور، ماش، پیران، سن، کاخدری، کاک آقاعثمان، زودی، بالک، رمک و چند طایفۀ دیگر. تقریباً همۀ طوایف بلباس از اتحادیه جدا شده اند و در مناطقی که به نام آنان موسوم است، استقرار و اسکان یافته اند. بلباس های عراق عمدتاً در رانیه سکونت دارند. جمعیت بلباس در قرن گذشته قریب به ۲۰ هزار خانوار بود. تعداد چادرنشینان بلباس ایران بالغ بر ۷۸۰ خانوار است. بلباس ها در شورش معروف شیخ عبیدالله شمزینی (۱۲۹۷ق) شرکت داشتند. حمزه آقا منگور، از سرکردگان اصلی این شورش بود. سران طوایف بلباس از جمله بزرگان جمهوری خودمختار مهاباد بودند.