رمان نوعی داستان بلند است که به صورت نثر نوشته میشود و میتواند شامل یک یا چند ژانر مختلف باشد. در قرن ۱۸، این واژه بیشتر به داستانهای کوتاه درباره عشق و توطئه اطلاق میشد. اما در دو قرن اخیر، رمان به یکی از مهمترین اشکال ادبی تبدیل شده و به عنوان ژانر غالب در دوران مدرنیسم شناخته میشود. این واژه فرانسوی به معنای داستانی است که به نثر نوشته میشود و شامل حوادث و وقایعی ناشی از تخیل یا خاطرات واقعی نویسنده است. دارای موضوعات و انواع متنوعی است، از جمله: رمان آموزشی که شامل مطالب علمی، طبیعی و فلسفی است، نوع پلیسی که به حوادث مربوط به دزدی و جنایت و کشف آنها توسط کارآگاهان زبردست میپردازد، داستان تاریخی که بر اساس وقایع تاریخی شکل میگیرد و داستان عاشقانه که محور آن بر عشق استوار است. علاوه بر تخیلات، حوادث واقعی نیز میتوانند بخشی یا تمام محتوای یک داستان را تشکیل دهند، همانطور که بسیاری از رمانها در حال حاضر توسط نویسندگان مختلف بر اساس واقعیتهای تاریخی نوشته میشوند.

رمان
لغت نامه دهخدا
بیابانی از وی رمان دیو و شیر
همه خاک شخ و همه ره کویر.فردوسی.رمان دید از او نامداران خویش
بر آنسان که بیند رخ گرگ میش.فردوسی.شد آن لشکر گشن پیش تورگ
رمان چون رمه میش از پیش گرگ.اسدی.هوا جای خاک و زمین جای خون
رمان ژنده پیلان و گردان نگون.اسدی.آنکه از گربه ای رمان باشد
کی خدای همه جهان باشد.سنائی.
رمان. [ رُم ْ ما ] ( ع اِ ) انار و آن شش مزه دارد مانند سیب. ( آنندراج ). نار: فیهما فاکهة و نخل و رمان. ( قرآن 68/55 ). رجوع به انار شود.
رمان. [ رُ ] ( فرانسوی، اِ ) کتاب قصه و افسانه که عموماً واقعات ممکنه است برخلاف افسانه های قدیم که بیشتر محالات بوده. ( فرهنگ نظام ). رمان سابقاً به نوشته ها و داستانهائی واقعی یا تخیلی اطلاق می شد که به نظم یا به نثر بزبان «رمان » نوشته شده باشد، اما امروز به داستان یا اثری خیالی و تصوری اطلاق می شود که به نثر نوشته شده و شامل ماجراهائی باشد که برای سرگرم ساختن و جلب نظر و افکار خوانندگان نوشته شود. رمان در اصل به نوشته یا داستان و مقاله ای اطلاق می شود که به زبان «رمان » نوشته شده باشد. از قرون متوالی به این طرف قسم اعظم این نوشته ها و مقالات به صورت داستانهای روایتی و در قالب شعر و نثر بیان می شده و زبان بیان این داستانها همان زبان رمان بود. تحقیق در اصل و منشاء نوع خاصی از داستان که ما امروزه به نام رمان می خوانیم کاری سهل و ساده نیست. این مسأله محقق است که بسیاری از آن خصائص و صفاتی که محققان و منتقدان برای رمان برمی شمارند در ادیسه همر وجود دارد. و نیز داستانهای معروف نویسندگان یونان قدیم واجد اختصاصات و شرایطی است که امروزه برای رمان قائل هستند. در طول قرون وسطی و مخصوصاً از قرن یازدهم به این طرف منابع مختلفی برای پرداختن رمان در اختیار نویسندگان وجود داشت و داستانهائی که نوشته می شد دارای خواصی بود که ما امروزه آنها را داستانهای تخیلی می نامیم و غالباً به زبان شعر بیان می گشت. مهمترین منابعی که نویسندگان این دوره از آنها الهام می گرفتند عبارت بود از شرح احوال قدیسین مسیحی، داستانهای مربوط به اقوام قدیم شبه جزیره اسکاندیناوی، داستانهای مربوط به ساکنان قدیم فرانسه، افسانه های قدیم کشورهای انگلستان و آلمان، اساطیر قدیم یونان و روم مانند زندگی اسکندر و فتح تروی و امثال آنها. چنانکه گفته شد در طول قرون وسطی مهمترین منبع الهام نویسندگان افسانه های مربوط به دین مسیحیت و شهدای دین عیسی و شرح زندگانی قدیسین مسیحی بود و در این مدت مدید نویسندگان و هنرمندان تابع مقررات خشک و سختگیریهای دستگاه پاپ بودند و برای بیان افکار و تخیلات خود آزادی وفراغ بال نداشتند و اگر نویسنده ای یا هنرمندی اثری به وجود می آورد که کوچکترین مغایرتی با معتقدات خشک و بی اساسی که دستگاه روحانی مسیحیت به مردم تحمیل می کرد، داشت از طرف پاپ تحریم می شد و نویسنده و یا هنرمند مورد لعن و تکفیر قرار می گرفت. اما از اواخر قرن شانزدهم نسیم آزادی کم کم وزیدن گرفت و جنبشی در کلیه شؤون علمی و ادبی و اجتماعی و سیاسی اروپا پیدا شد و نویسندگان و هنرمندان نیز زنجیر اسارت پاپ را از پای اندیشه و احساس خود گشودند و آزادوار در آفرینش شاهکارهای ادبی و هنری به کوشش پرداختند. بنابراین رمانهایی که در این دوره نوشته شد دیگر از صبغه دینی چندان برخوردار نیست و منبع الهام نویسندگان را غالباً داستانهای مربوط به یونان و روم قدیم و ادبیات قبل از مسیحیت تشکیل می دهد و آثار گرانبهای ادبیات اروپا چه از نظر کیفیت و چه از حیث کمیت از این دوران است و با آثار ادبی قرون وسطی به هیچ وجه قابل قیاس نیست و از آن تاریخ تا زمان حاضر بر حسب اوضاع سیاسی و اجتماعی مکتبهای گوناگونی مانند کلاسیک و رمانتیسم و رئالیسم و سوررئالیسم و ناتورالیسم در ادبیات اروپا پیدا شد و هر کدام از این سبکها پیروان گوناگونی از میان نویسندگان پیدا کرد و داستانهای مختلفی در هر یک از مکاتب ادبی بوجود آمد که هر یک اسلوبی خاص در داستان پردازی دارد و دارای اختصاصات و صفاتی است که آن را از دیگر انواع سبکهای گوناگون ادبی امتیاز می بخشد. ( نقل به اختصار از دائرةالمعارف بریتانیکا ).و رجوع به مکتبهای ادبی تألیف رضا سیدحسینی شود.
فرهنگ معین
(رُ مّ ) [ ع. ] (اِ. ) درخت انار.
فرهنگ عمید
۱. انار.
۲. درخت انار.
۱. رمنده، در حال رمیدن، گریزان.
۲. ترسو.
فرهنگ فارسی
انار، درخت انار، واحدش رمانه، داستان، افسانه، داستان خیال انگیزنثرونظم
( اسم ) ۱ - درخت انار. ۲ - انار واحد آن رمانه.
نام قصری است در واسط عراق و ابو هاشم یحیی بن دینار رمانی بدانجا منسوب است
فرهنگ اسم ها
معنی: انار
دانشنامه عمومی
رُمان ( به فرانسوی: roman ) یک نوع داستان بلند است که در قالب نثر نوشته می شود و می تواند یک یا چند ژانر را در بر بگیرد. در سده ۱۸ ( میلادی ) کلمهٔ «رمان» بیشتر برای اشاره به قصّه های کوتاه در مورد عشق و توطئه به کار می رفت. اما در ۲۰۰ سال اخیر، رمان تبدیل به یکی از مهم ترین اشکال ادبی شده است. رمان را ژانر غالب در دوران مدرنیسم دانسته اند.
رمان، یک واژه ی فرانسوی است، به معنای؛ داستانی که به نثر نوشته شود و شامل اتفاقات و حوادثی ناشی از تخیل یا خاطرات واقعی نویسنده باشد. رمان، موضوعیت و اقسامی متنوعی دارد، از جمله؛ رمان آموزشی که داستانی است شامل مطالب علمی، طبیعی و فلسفی، رمان پلیسی که داستانی حاکی از حوادث مربوط به دزدی، جنایت و کشف آن ها توسط کاراگاهان زبردست است، رمان تاریخی که داستانی است که اساس آن مبتنی بر وقایع تاریخی باشد و رمان عاشقانه که داستانی است که شالودهٔ آن بر عشق نهاده باشد. علاوه بر تخیلات، اتفاقات واقعی به وقوع پیوسته نیز می توانند قسمتی یا تمام محتوای یک رمان را تشکیل دهند، همانند بسیاری از رمان هایی که در حال حاضر توسط نویسندگان مختلفی بر اساس اتفاقات واقعی نوشته شده اند.
رمان در زبان فارسی، مترادف نوول در زبان انگلیسی است. نوول به معنی نو، جدید، بدیع، رمان، داستان های کوتاه، کتاب داستان و داستان عشقی کوتاه آمده است. علت وارد شدن کلمهٔ رمان به جای کلمهٔ نوول به زبان فارسی را می توان در نزدیکی بیشتر ایرانیان متجدد و واردکنندهٔ محصولات فرهنگی به ایران، به زبان فرانسه دانست.
در اصل کلمهٔ رمان، بیانگر زبان پیشین و عامیانهٔ فرانسویان بود که در مقابل زبان لاتین، زبان عالمانه و ادبی آن روزگار، قرار داشت. ضمناً به آثار ادبی منظوم از نوع داستان های تخیلی و ساختگی که به زبان رومیایی ( رمان ) کتاب شده بود نیز گفته می شود. نظیر رمان های حاوی اوضاع و احوال شوالیه ها یا رمان های سازگار و متناسب با نزاکت و تعلیم و تربیت. رمان در مورد همهٔ آن چیزهایی گفته می شود که مربوط به تمدن، هنر و مخصوصاً زبان های آن ردیف از کشورهایی است که از قرن پنجم تا قرن دوازدهم میلادی تحت سیطرهٔ مادی و معنوی رومی ها بودند. از میان زبان های رمان می توان فرانسوی، ایتالیایی، اسپانیایی، رومانیایی و پرتغالی را نام برد. در قرون وسطی رمان به زبان ادبی شمال فرانسه و از ۱۰۶۶ میلادی به زبان ادبی انگلستان نیز گفته می شده است. در نتیجه می توان گفت که از قرن ۱۲ میلادی به بعد، فرانسه شمالی و انگلستان زمینهٔ مساعدی را برای رشد و انتشار فرهنگ و تمدن فراهم آورده بودند که بیان ادبی دست اول آن زبان رمان و به صورت داستان سرایی و قصه گویی منظوم بود. بدین ترتیب نوع ادبی داستانی از آن جا که به زبان رمان نوشته می شود، به رمان معروف شد. در قرون وسطی داستان شهسوارانه مطلوب شمرده می شد ( از همان نوع داستان های عیاری فارسی ). در قرن شانزدهم فرانسوا رابله و سروانتس آن را به معنای کمابیش امروزی به کار بردند که در قرن هفدهم جا افتاد. سرانجام در قرن نوزدهم، رمان چه از نظر شمار آثار و چه از لحاظ زبان و ساختار، به اوج شکوفایی رسید. از این رو قرن نوزدهم را دورهٔ خاصی در تاریخ داستان نویسی در اروپا و مبدأ اشاعهٔ آن در نقاط دیگر جهان می شناسند.
رمان (فیلم). «رمان» ( انگلیسی: Novel ( film ) ) یک فیلم است که در سال ۲۰۰۸ منتشر شد.