کویت

کویت

کویت یک امیرنشین مشروطه در خاورمیانه است که در غرب خلیج فارس و شمال شرقی شبه جزیره عربستان واقع شده و با کشور عراق مرز مشترک دارد. مرکز حکومت این کشور، شهر کویت است و دیگر شهرهای مهم آن شامل جهره و الاحمدی می‌باشد. این کشور عضو سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) است و درآمد آن عمدتاً از نفت تأمین می‌شود که ۷۵% تولید ناخالص ملی این کشور را تشکیل می‌دهد. واحد پول آن، دینار (K.D) است که برابر با ۱۰۰۰ فلس می‌باشد.

موقعیت جغرافیایی

وسعت: این منطقه ۱۷,۸۱۸ کیلومترمربع وسعت دارد.

جزایر: جزیره بوبیان در شرق و جزیره فیلیکا در مشرق به این کشور تعلق دارد.

خلیج: در ناحیه شرقی، خلیج کویت به عنوان یک فرورفتگی عمیق در سواحل خلیج فارس قرار دارد.

آب و هوا: آب و هوای این منطقه در نقاط مرکزی گرم و خشک و در سواحل گرم و مرطوب است. به دلیل کمبود آب، کشاورزی در این کشور بسیار محدود است.

تاریخ سیاسی 

تاریخچه: این منطقه در گذشته جزو ایران بوده و در سال دوازدهم هجری قمری به قلمرو حکومت اسلامی ضمیمه شد. در قرن شانزدهم، پرتغالی‌ها در این منطقه تأسیساتی ایجاد کردند.

حکومت عثمانی و انگلیس: کویت مدتی تحت سلطه عثمانی‌ها بود و به مدت ۶۲ سال تحت کنترل انگلستان قرار داشت. در سال ۱۹۶۱، عراق مدعی مالکیت آن شد که با مداخله انگلستان، این ادعا ناکام ماند.

جنگ خلیج فارس: در سال ۱۹۹۰، عراق به این سرزمین حمله کرد و این کشور را اشغال کرد. پس از ۱۶۷ روز، نیروهای چند ملیتی به رهبری آمریکا، عراق را مجبور به تخلیه کردند.

سیاست خارجی 

روابط بین‌المللی: این کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس است و روابط حسنه‌ای با کشورهای غربی و عربی دارد.

گروه‌های سیاسی: در این منطقه چندین گروه سیاسی وجود دارد که شامل ائتلاف ملی اسلامی، الحرکه الدستوریه الاسلامیه و دیگر گروه‌های اسلامی می‌شود.

ساختار جمعیتی 

جمعیت: بر اساس آمار سال ۱۹۹۰، این کشور دارای ۲,۰۹۵,۰۰۰ نفر جمعیت است که ۹۲% آن‌ها در شهرها سکونت دارند. نژاد و مذهب: ۸۵% از جمعیت عرب و بقیه از نژادهای ایرانی، هندی و پاکستانی هستند. ۹۰% جمعیت مسلمان هستند.

لغت نامه دهخدا

کویت. [ ک ُ وَ ] ( اِخ ) دولتی است مستقل و به جز «منطقه بیطرف » که بالغ بر 5700 کیلومتر مربع است در حدود 15000 کیلومتر مربع مساحت دارد. در انتهای شمال غربی خلیج فارس و بین کشورهای عراق و عربستان واقع است و جمعیت آن اعم از شهرنشین و چادرنشین به 250000 تن بالغ می گردد و در حدود 50000 تن نیز برای اشتغال در صنایع نفت بدانجا روی آورده اند. قسمت اعظم مساحت کویت از سنگریزه و ریگ تشکیل یافته و در زیر آن طبقه ای از سنگهای شنی آهکی قرار دارد. مشهورترین وادی های کویت وادی الباطن و وادی ذی الرمة است. در موسم بارانهای زمستانی آب باران در گودالها و برکه ها جمع می شود و پس از مدتی به علت شدت تبخیر و قلت مقدار آب، خشک می گردد و آبهایی که در ریگزارها نفوذ می کند به صورت چاههای نزدیک به سطح زمین ظاهر می شود که گاهی آب آنها شیرین و گاهی شور است. در خلیج فارس جزایری چند وجود دارد که متعلق به کویت است و مهمترین آنها از جهت اقتصادی و انسانی جزیره فیلکاست که یگانه جزیره مسکون و پرآب است. صحرای کویت پس از پایان یافتن موسم باران در فصل بهار سبز و خرم می شود. در اطراف بعضی از قریه ها مانند «جهره » و «الفنطاس » در مساحتهای کوچکی زراعت به عمل می آیدو مهمترین محصول زراعتی آن یونجه و بعضی سبزیهاست، در قریه جهره درختان خرما نیز کاشته می شود. این زراعتهای مختصر از چاههایی که آب آنها به شوری مایل است مشروب می گردد. بعد از اکتشاف نفت دستگاههای تصفیه بزرگی برای تبدیل آب دریا به آب شیرین و آشامیدنی ایجاد کرده اند که از بزرگترین دستگاههای تصفیه آب در عالم است. در کویت گروهی از مهاجران سایر کشورها سکونت دارند که مهمترین آنها از جهت کثرت عده، ایرانیان و مردم پاکستان و هند و انگلیس و آمریکاست. ذخایر نفتی کویت اهمیت به سزایی دارد و به وسیله شرکتهای مختلف استخراج می گردد. در سرزمینی که امروز کویت نامیده می شود در عهد جاهلیت و صدر اسلام قبایلی از عرب می زیستند که نام آنان تاکنون نیز برجای است. در سال 633 م. در عهد خلیفه اول بین سپاه عرب به فرماندهی خالدبن ولید و سپاه ایران به فرماندهی هرمز در نزدیکی کاظمه جنگی رخ داد. در اواسط قرن هجدهم میلادی مردم کویت شیخ صباح اول ( جد امیران کنونی کویت ) را به امارت برگزیدند. در سال 1866 م. امیر عبداﷲ دوم حاکم کویت تحت الحمایگی دولت عثمانی را پذیرفت و تا جنگ جهانی اول این وضع ادامه داشت. در سال 1899 م. اولین معاهده بین کویت و انگلیس منعقد گردید و در سال 1904 م. دولت انگلیس نخستین نماینده عالی خود را به کویت فرستاد و از این پس بین شیخ نشین کویت و دولت بریتانیا قراردادهای مختلفی منعقد شد که مهمترین آنها قرارداد نفت است که در سال 1913 بسته شد و در همین سال دولت عثمانی از حقوق خود در کویت و قطر و بحرین و مسقط و عمان به نفع بریتانیا صرف نظر کرد. در سال 1923 دولت بریتانیا مرز بین کویت و عراق را به رسمیت شناخت. در سال 1950 چون امیر احمد الجابر درگذشت پسرعم و ولی عهدش امیر عبداﷲ السالم الصباح به امارت رسید. در عهد این امیر به سال 1961 کویت استقلال خود را به دست آورد و در سال 1962 اولین مجلس مؤسسان کویت با 34 عضو افتتاح گردید و در همین سال به جامعه دول عرب پیوست. ( از الموسوعة العربیه ). رجوع به همین مأخذ شود.

فرهنگ فارسی

کشور عربی کویت در کنار شمال باختر خلیج فارس قرار دارد و دارای ۱۶٠٠٠ کیلومتر مربع مساحت و ۹۳٠٠٠٠ تن جمعیت است. کویت امیرنشین عربی نیمه مستقلی بود تحت حمایت کشور انگلستان. مهمترین بندر و مرکز آن شهر کویت است. منابع نفت آن شهر کویت است که دارای ۲۹۵٠٠٠ تن سکنه است. منابع نفت آن درخاور میانه در درجه اول و صید مروارید آن نیز اهمیت دارد. نفت کویت بوسیله شرکت انگلیسی بهره - برداری میشود و در آمد سرشاری را به انگلیسها و شیخ کویت میرساند.
کویت
کویت
کویت
کویت
کویت

جملاتی از کلمه کویت

عرفات در زمان حمله عراق به کویت از صدام حسین حمایت کرد این اقدام او باعث کاهش حمایت از او در بین کشورهای حاشیه خلیج فارس شد.
تراز پرداخت‌های تجاری کویت در سال‌های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸ به ترتیب ۱/۷ میلیارد دلار و ۶۴۱ میلیون دلار بود. همچنین، تراز حساب جاری این کشور در سال‌های فوق به ترتیب به ۹/۷ میلیارد و۹/۲ میلیارد دلار رسید. نفت خام، مواد پتروشیمی، فراورده‌های غذایی، فلزات ساختمانی و نمک، عمده محصولات صنعتی ومعدنی کویت را تشکیل می‌دهند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم