معنی لغوی:
پرتوی به معنای باریکه نازکی از نور است که از یک جسم نورانی ظاهر می‌شود. این واژه همچنین به معانی فروغ و روشنی نیز اشاره دارد. این معنا به جنبه‌های زیبایی‌شناختی و بصری نور و روشنایی مرتبط است و می‌تواند به تصویرسازی‌های شاعرانه و ادبی کمک کند.
علم جو:
پرتوی به نوعی ابر به نام Cirrus radiatus اشاره دارد، این ابرها دارای نوارهای پهن و موازی هستند که به نظر می‌رسد به سوی یک نقطه یا نقاطی روی افق (نقطه‌های تابش) میل می‌کنند. این اصطلاح همراه با ابرهای دیگر مانند ابرهای پرسا، فرازکومه‌ای، فرازپوشنی، پوشن‌کومه‌ای و کومه‌ای به کار می‌رود. به طور کلی، این نوع ابرها نشان‌دهنده شرایط جوی خاصی هستند و می‌توانند به تغییرات آب و هوایی اشاره کنند.
نام شاعر ایرانی:
پرتوی شیرازی: این شاعر حکیم و شاعر سده‌های نهم و دهم هجری است که به عنوان یکی از شاعران چیره‌دست و خوش‌سبک شناخته می‌شود و اشعارش در تذکره‌ها ثبت شده است. وی اشعاری در قالب‌های مختلف سروده و به خاطر پختگی و مفاهیم حکیمانه‌اش مورد توجه قرار گرفته است.
پرتوی کرمانشاهی (علی‌اشرف نوبتی): شاعر کُرد ایرانی بود که به خاطر اشعارش در دو زبان فارسی و کردی شناخته می‌شود و آثارش تأثیر زیادی بر ادبیات کُردی و فارسی گذاشته است. وی در ۶ مهر ۱۳۱۰ در کرمانشاه زاده شد و در ۵ بهمن ۱۴۰۰ درگذشت.
