کلمه‌ی «موجز» در فارسی به معنای کوتاه، مختصر و جمع‌بندی‌شده است و برای بیان چیزی به صورت فشرده و بدون اضافه‌گویی به کار می‌رود. این واژه در ادبیات، نگارش علمی و سخنرانی‌ها کاربرد فراوان دارد و نشان‌دهنده توانایی انتقال پیام یا مفهوم به شیوه‌ای مختصر و گویا است. موجز بودن به معنای حذف جزئیات غیرضروری و تمرکز بر نکات اصلی است تا مخاطب سریع و دقیق مطلب را درک کند. در نوشتار و گفتار، متون موجز معمولاً روشن، قابل فهم و اثرگذار هستند و زمان و انرژی خواننده یا شنونده را صرفه‌جویی می‌کنند. این واژه با مفاهیمی مانند مختصر، کوتاه، فشرده، خلاصه و جمع‌بندی‌شده هم‌معنی است. در متون ادبی و علمی، استفاده از بیان موجز نشان‌دهنده مهارت نویسنده یا سخنران در انتقال مؤثر اطلاعات است.
موجز
لغت نامه دهخدا
خسرو ایران میر عرب و شاه عجم
قصه موجز به، سلطان جهان ابراهیم.
بوحنیفه اسکافی ( از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 389 ).
قصیده خرد ولیکن به قدر و فضل بزرگ
به لفظ موجز و معنیش باز مستوفاست.مسعودسعد.این کلمتی چند موجز از خصایص ملک و دولت... تقریر افتاد. ( کلیله و دمنه ). یک باب که بر ذکر حال برزویه طبیب مقصور است و به بزرجمهر منسوب هرچه موجزتر پرداخته شود. ( کلیله و دمنه ).
- موجز کردن؛ مختصر کردن. اختصار.ایجاز:
کردم این گفته ها همه موجز
که ستوده ست در سخن ایجاز.مسعودسعد.مثنوی را چابک و دلخواه کن
ماجرا را موجز و کوتاه کن.مولوی.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
( اسم صفت ) کوتاه و مختصر ( کلام سخن ): [... و یک باب که بر ذکر برزویه طبیب مقصور است و ببزرجمهر منسوب هر چه موجز تر پرداخته شد... ] ( کلیله. مصحح مینوی. ۲۵ )
جمله سازی با موجز
آمدم تا پیش تو خدمت نمایم چند روز وافرین گویم به‌لفظ موجز و طبع روان
حسب حالم سخنی بس خوش و موجز یا دست عرضه دارم اگرم رخصت اطناب دهی
شد تنم مویی وزان موجز خیالی هم نماند تا مرا موی میانت در خیال افتاده است
