خیل

خیل به معنای اسب است و جمع آن به صورت خُیُول و اخْیال به کار می‌رود. همچنین، این واژه به طور مجازی به افرادی که سوار بر اسب هستند نیز اطلاق می‌شود. در گذشته، اسب به عنوان سریع‌ترین وسیله نقلیه شناخته می‌شد و در میدان‌های جنگ نقش بسیار مهمی ایفا می‌کرد. قرآن کریم در توصیف ویژگی‌های قدرت نظامی که می‌تواند دشمن را بترساند، به اسب اشاره کرده است: وَ اعِدُّولَهُمْ... مِنْ رِباطِ الْخَیْلِ…. همچنین خداوند به اسبان رزمندگان و صدای سم‌های آنان و گرد و غباری که از زیر سم‌هایشان برمی‌خیزد، سوگند یاد کرده است: «وَالْعادِیاتِ ضَبْحاً فَالْمُورِیاتِ قَدْحاً فَالْمُغَیراتِ صُبْحاً فَاثَرْنَ بِهِ نَقْعاً فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً». این آیات به اسبان تندرو، مجاهدان اشاره دارد که در حال نفس‌زنان پیش می‌روند و به جرقه‌هایی که در برخورد سم‌هایشان با سنگ‌های بیابان ایجاد می‌شود، و به هجوم‌آوران در سپیده‌دم که گرد و غبار را به اطراف پراکنده می‌کنند، سوگند می‌خورد. به دلیل اهمیت این مرکب در جنگ، اسلام سهمی از غنایم به دست آمده را برای آن در نظر گرفته بود که به صاحبش تعلق می‌گرفت. اسب‌ها انواع مختلفی دارند که هر یک نام خاص خود را دارند.