زمین گل شد از خون گودرزیان نجویی جز از رنج و راه زیان
همان خون پرمایه گودرزیان که بفزود چندین زیان بر زیان
عنان کرد پیچان براه گریز برآمد ز گودرزیان رستخیز
ز گودرزیان ما بدوییم شاد مرا زو نکردی بلب هیچ یاد
نبینم ز خودکامه گودرزیان مگر آنک دارد سپه را زیان
ز گودرزیان آن کجا مهترند بدان رزمگاهت همه بیسرند