کلمه «گمنام» به کسی یا چیزی گفته میشود که نام یا هویت او شناخته‌شده نیست و معروفیت ندارد. این واژه نشان‌دهنده وضعیتی است که فرد یا پدیده‌ای در سایه و بدون شهرت باقی مانده و توجه عمومی به آن جلب نشده است. در بسیاری از موارد، گمنامی به‌عنوان ویژگی مثبت یا منفی بسته به زمینه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این واژه در متون ادبی، تاریخی و اجتماعی کاربرد فراوان دارد. به‌عنوان مثال، شاعری که آثارش ناشناخته مانده، یا فردی که بدون توجه دیگران کارهای مهم انجام می‌دهد، گمنام نامیده میشود. همچنین در مسائل روزمره، وقتی کسی بدون انتظار شناخته شدن یا تقدیر، کاری انجام می‌دهد، این مفهوم به‌کار می‌رود.
گمنام بودن گاهی بار معنایی مثبت دارد و با فروتنی، بی‌ادعایی و ارزش‌های اخلاقی همراه است. در مقابل، می‌تواند نشان‌دهنده ناشناخته بودن، انزوا یا فقدان شناخت و توجه نیز باشد. بنابراین، مفهوم این واژه همزمان می‌تواند بیانگر پنهان ماندن و هم ارزش و اهمیت ضمنی باشد، که بسته به زمینه و نگاه فرد متفاوت برداشت میشود.
