گلفام

گلفام. [ گ ُ ] ( ص مرکب ) گلرنگ. ( آنندراج ). به رنگ گل. گلگون. ( ناظم الاطباء ):
بر یا خواب چو زاهد نبود بیداری
چند جامی بکش از باده گلفام بخسب.خاقانی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 700 ).مرا همچنین چهره گلفام بود
بلورینم از خوبی اندام بود.سعدی ( بوستان ).تمام فهم نکردم که ارغوان و گل است
در آستینش یا دست و ساعد گلفام.سعدی ( طیبات ).

(گُ ) (ص مر. ) گلگون، گلرنگ.

= گلرنگ

۱ - آنچه برنگ گل ( سرخ ) باشد گلگون: بریا خواب چو زاهد نبود بیداری چند جامی بکش از باد. گلفام و بخسب. ( خاقانی ) ۲ - آنکه چهره اش بگل ( سرخ ) ماند در رنگ و لطافت ( معشوق ).

اسم: گلفام (دختر) (فارسی) (گل) (تلفظ: gol fām) (فارسی: گلفام) (انگلیسی: gol fam)
معنی: به رنگ گل سرخ، گلگون

گلگون، گلرنگ.

💡 مردم از ذوقی که در دشنام آن لب یافتم جان فدای نشأه کان باده گلفام داد

💡 خجلت به گلاب ار دهد اشکش عجبی نیست چشمی که به آن عارض گلفام رسیده

💡 وین نیز عجبتر که فلان شوخ ز باده بیخود شد و بر خاک نهاد آن رخ‌گلفام

💡 لب جام از هوس بوسه دهن غنچه کند چون ز می صفحه رخسار تو گلفام شود

💡 همان از طاعت من بوی کیفیت نمی آید اگر سجاده خود در می گلفام می شویم