گرماس

در چشمه که جوشیده براید ز زمین آب چون جوش ز گرماست ببینش جریان را

آنکه به گرماست همین رنجش و بس لیک شود کشته ز سر ما همه کس

علم چون گرماست نادانی چو سرما از قیاس هر که از سرما گریزد قصد زی گرما کند

دوزخی را که گفته‌اند آنجاست خاصه‌ زین‌پس که‌ موسم گرماست

ز خاک نزد فلک کمترم از خورشید نصیب او همه زر و نصیب من گرماست