کلمه «گت» دو معنای اصلی و متفاوت دارد:
معنای اول: بزرگ و عظیم
کلمه گت در زبان فارسی و برخی گویش‌های محلی به عنوان صفتی به کار میرود که بزرگی، عظمت یا کلان بودن چیزی را بیان میکند. این واژه برای توصیف اشیاء، افراد یا مفاهیمی به کار میرود که از نظر اندازه، اهمیت یا مقام بزرگ و برجسته هستند. در این معنا، گت مترادف واژگانی مانند «بزرگ»، «عظیم»، «کلان» و «کبیر» است و بار معنایی مثبت و تأکیدی دارد که به اهمیت و بزرگی اشاره میکند.
معنای دوم: نام قومی در زمان داریوش هخامنشی
در تاریخ ایران باستان، گت نام قومی بوده است که در زمان داریوش اول هخامنشی شناخته شده بود. این قوم در منطقه‌ای زندگی می‌کردند که داریوش در سفرهای جنگی و نظامی خود با آن مواجه شد و سرانجام آنها را به اطاعت خود درآورد. آنها مردمی بودند که به باورهای خاصی از جمله جاودان بودن روح اعتقاد داشتند. این اعتقاد نشان‌دهنده نوعی مذهب یا دیدگاه فلسفی درباره زندگی پس از مرگ و روح انسان بوده است که در آن زمان در میان این قوم رواج داشته است.