کودنی

تا به کی کودنی و مستی و خودرائی؟ تا به کی کودکی و بازی و نادانی؟

می‌تواند وضع لفظ خوش ز بهر قافیه هم بود ازکودنی‌گر قافیه بوزی ‌کند

حیرتی دارم حزین از حال ابنای زمان کودنی چند، از چراگاه کمی و کوتهی

گر بر حدیث اهل دل انکار می کنی بسیار بی حقیقت و بسیار کودنی

با چنین حالی زدن دم از منی نیست جز از احمقی و کودنی

مکش عنان سخن را به کودنی ملولان تو تشنگان ملک بین به وقت حرف گزاری