کارون، بزرگترین و پرآب‌ترین رودخانه ایران، به عنوان یک منبع حیاتی آب و زندگی در این کشور شناخته میشود. این رودخانه از ارتفاعات زاگرس سرچشمه می‌گیرد و پس از طی مسیری طولانی، به خلیج فارس میریزد. اهمیت کارون تنها به تأمین آب برای کشاورزی و مصارف صنعتی محدود نمی‌شود، بلکه نقش آن در تأمین آب شرب و بهبود کیفیت زندگی مردم ساکن در حاشیه آن نیز بسیار حائز اهمیت است. همچنین، به عنوان یک بستر مهم برای حمل و نقل و تجارت نیز عمل میکند. با وجود این مزایای قابل توجه، رودخانه کارون با چالش‌های جدی نظیر آلودگی، تغییرات اقلیمی و مدیریت نادرست منابع آبی روبرو است. آلودگی ناشی از صنایع، فاضلاب و زباله‌های خانگی به شدت کیفیت آب این رودخانه را تحت تأثیر قرار داده و اکوسیستم آن را تهدید میکند. از این رو، حفاظت از آن و مدیریت صحیح منابع آبی آن یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است. برای این منظور، نیاز به همکاری بین نهادهای دولتی، بخش خصوصی و جامعه محلی احساس میشود. برنامه‌ریزی‌های منسجم و اقدامات مؤثر در راستای حفظ و احیای آن می‌تواند به تأمین آینده‌ای پایدار برای این رودخانه و مردم ساکن در اطراف آن کمک شایانی نماید. در این راستا، آگاهی بخشی به جامعه و فرهنگ‌سازی در زمینه حفاظت از محیط زیست نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. در نهایت، کارون نماد حیات و پایداری است که باید از آن به خوبی محافظت شود تا نسل‌های آینده نیز از برکات آن بهره‌مند گردند.
کارون
لغت نامه دهخدا
رود کارون مانند بسیاری از رودخانه های ایران سطح آبش از اراضی اطراف پست تر است و بدین واسطه اهالی نمی توانند مستقیماً از آب رودخانه جهت نخلستانهای خود استفاده کنند بلکه برای مشروب کردن نخلستانها نهرهای عمود بر رودخانه کارون و بهم شیر و شط العرب حفر نموده و در موقع جذر و مد که در مدت شبانه روز اتفاق می افتد نخلستانها طبعاً مشروب میشوند بعلاوه موتورهائی در کنار رودخانه قرار داده اند که بوسیله تلمبه آب را در اراضی به جریان درآورده زراعت مینمایند. ( از جغرافیای مفصل تاریخی غرب ایران ص 89 ). و نیز به ص 18، 19، 31، 36، 82، 83، 85، 88، 90، 91، 92، 98، 174، 177، 178،180، 309، 350 از کتاب مذکور رجوع شود. پلی آهنی برروی کارون در کنار شهر اهواز بسته اند که طویلترین پل خط آهن سراسری ایران بشمار میرود. در تاریخ ایران باستان ذیل عنوان «حرکت اسکندر به طرف پارس » آمده است: از شوش اسکندر چهار روز راه پیموده به رود «پاسی تیگرس » رسید. یونانیها نوشته اند که سرچشمه این رود در کوهستان «اوکسیان » واقع و طرفین این رود بمسافت پنجاه استاد ( تقریباً 9250 ذرع ) پر از جنگل است، این رود، چون از بلندیها بپستی ها میریزد، آبشارهائی بوجود می آورد و بعد داخل جلگه شده ملایم حرکت میکند در اینجا عمق آن بقدری است، که قابل کشتیرانی است و پس از آنکه 60 استاد طی مسافت کرد بخلیج پارس میریزد، از توصیفی که کرده اند معلوم است که این رود همان رود کارون است و نیز این اطلاع به دست می آید که پارسی های قدیم این رود را «پس تیگر» ( یعنی پس دجله ) مینامیدندزیرا چنانکه از کتیبه بیستون داریوش معلوم است دجله را پارسی های قدیم تیگر میگفتند ( کتیبه های بیستون طبع موزه بریطانیائی، ستون 1، بند 18 ) اگر چه دیودوراسم این رود را تیگر نوشته ولی از روایت آریان ( کتاب 3، فصل 6، بند 3 ) و کنت کورث ( کتاب 5، بند3 ) معلوم است که اشتباه کرده و «پس تیگره » صحیح است. ( ایران باستان چ 1 صص 1409 - 1410 ) و رجوع شود به ایران باستان ص 137، 1509، 1510، 1546، 1880، 1886، 2010، 2012.
فرهنگ فارسی
نام سرهنگ دوم دوره امپراتوری اول فرانسه
فرهنگ اسم ها
معنی: پرآب ترین و بزرگ ترین رود ایران، ( اعلام ) نام رودی در جنوب غربی ایران، در استانهای چهارمحال و بختیاری و خوزستان به طول کیلومتر، که با نام کوه رنگ از ارتفاعات زردکوه در شهرکرد سرچشمه می گیرد، بخشی از آن به سرچشمه های زاینده رود می ریزد و بخش دیگر پس از پیوستن به رود دو آب، به سمت خوزستان جاری می شود
جملاتی از کلمه کارون
ازین غفلت به خود پیچیدکارون وزین خجلت گرفتش خوی سراپا
ز کارون بد آبشخور شهر شاه که ایوان و قصرش زدی سربماه
شهنشه عذر کارون درپذیرفت بدان پذرفت‌کاری‌های زیبا
