چونه

گویند راز وصلش پنهان چرا نداری پنهان چونه دارم کاندر نهان نگنجد

وگر چنان که ز سیماب زر سپید شده است ببین در آتش تا سرخ رو چونه شود

به آن بیچون که چونها صورت اوست برونها چون درونها صورت اوست

به زیر سر چونهد دست دشمنت در خواب شود برای سرش نیزه لاله وار انگشت

تن چو تحاشی فزود کار که بتوان نکرد دل چونه مرد تو بود راه که بتوان نرفت

خار و گل چونهمه یکسان شود از باد خزان مرغ زیرک نشود بسته گلزار کسی