چوخا

چوخا یک بالاپوش کوتاه و مردانه است که معمولاً از پشم زبر یا موی بز تهیه می‌شود. این لباس به‌ویژه در مناطق روستایی، به ویژه در روستاهای مازندران، خراسان و افغانستان مورد استفاده قرار می‌گیرد. گاهی اوقات، چوخا به نوعی بارانی اشاره دارد یا به بخشی از لباس درباریان اطلاق می‌شود که در زمان دیدار با شاهان قاجار می‌پوشیدند. همچنین، ردای سفید و پشمی که در قرون گذشته توسط راهبان مسیحی پوشیده می‌شد نیز به نام چوخا شناخته می‌شد. چوقا در تمام فصول سال مورد استفاده قرار می‌گیرد. در روزهای سرد، چوقا را با بستن شالی به دور کمر محکم می‌کنند تا از نفوذ باد و سرما جلوگیری شود. بافت متراکم و پشمی چوقا تا حدی مانع ورود باران می‌شود. در روزهای گرم یا هنگام کوه‌پیمایی، دامن چوقا را از پایین تا کرده و به کمر یا شانه می‌بندند تا مانع حرکت فرد نشود. این پوشش مختص مردان است و در تابستان زیر چوقا پیراهن و در زمستان کت می‌پوشند.

تصویر معنی چوخا

لغت نامه دهخدا

چوخا. ( اِ ) جامه ای است پشمین. ( شرفنامه منیری ). جامه واری که از پشم بافته باشند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). جامه پشمین کوتاه که نوعی از لباس فقراست وترکی است. ( غیاث اللغات ). جامه پشمین که در تبرستان بافند و بپوشند و آن را چوخه نیز گویند. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). چوخه. پارچه بی کرکی که از پشم بافته میشود و در مازندران بسیار بافته میشود. ( فرهنگ نظام ).قسمی جامه پشمین خشن که از مازندران آرند و به روی دیگر جامه ها پوشند و به روزگار ما هنوز معمول است ودر عربی آن را جوخ گویند. ( قطر المحیط ) ( یادداشت مؤلف ). استی. چوقه ( نیم تنه قفقازی ). گیلکی چوخه ( نیم تنه پشمین بی دوخت و بدون آستین که بیشتر گله بانان و ساربانان پوشند ). در ترکی «چوغا» ( جامه پوستین )،معرب آن «جوخ ». ( حاشیه برهان چ معین ). جامه پشمی خشن که چوپانان و برزیگران پوشند. ( فرهنگ فارسی معین ). || جامه ای که نصاری پوشند. ( برهان ). جامه پشمین که راهبان در کلیسا می پوشیده اند. ( آنندراج ). نوعی از جامه نصاری. ( ناظم الاطباء ):
مرا بینند در سوراخ غاری
شده مولوزن و پوشیده چوخا.خاقانی.|| نوعی از پوشش کوتاه که بهند جوکیانش پوشند و آن را کفتها گویند. ( شرفنامه منیری ). || عبا. ( یادداشت مؤلف ).