پشمین

پشمین. [ پ َ ] ( ص نسبی ) منسوب به پشم. از پشم: و از نواحی [ ری ] طیلسانهای پشمین نیکو خیزد. ( حدود العالم ). و از وی [ از چغانیان ] اسب خیزد اندک و جامه پشمین و پلاس و زعفران بسیار. ( حدود العالم ). و از او [ از بخارا ] بساط و فرش و مصلی نماز خیزد نیکوی، پشمین. ( حدود العالم ).

(پَ ) (ص نسب. ) نک پشمینه.

پارچه یا جامه ای که از پشم بافته باشند، پشمی، پشم دار.

منسوب به پشم، پارچه یاجامه که ازپشم بافته شده است
( صفت ) هر جامعه که از پشم کنند جام. پشمین از پشم ساخته شده.

{lanate, wooly} [زیست شناسی- علوم گیاهی] ویژگی نوعی کرک پوش پوشیده از کرک های بلند و درهم تنیده

💡 ناخوشی‌ها دیده‌ام از زاهدِ پشمینه‌پوش من غلامِ مطربم کابریشمِ خوش می‌زند

💡 بسکه بر خرقه پشمین بودم داغ شراب در دلم آتش ازین خرقه پشمینه گرفت

💡 منش با خرقهٔ پشمین کجا اندر کمند آرم زره مویی که مژگانش رهِ خنجرگزاران زد

💡 آتشکده کوشک قینفر مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان ملکشاهی، روستای گنبد پیر محمد و کوه پشمین واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۷ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۶۴۶۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

💡 ازان به خرقه پشمین چو نافه ساخته است که خون خویش کند مشک ناب درویشی