کلمه پرک در زبان فارسی چندین معنا و کاربرد متفاوت دارد. این واژه می‌تواند به معنی پر کوچک یا بلغور گندم یا جو باشد. همچنین این واژه به عنوان نام ستاره سهیل نیز شناخته می‌شود. در گویش بختیاری، پرک به نخ دولا شده‌ای که در بافت گیوه به کار می‌رود اطلاق می‌شود. در دنیای بازی‌های ویدیویی، به ویژه در عنوان‌هایی مانند کالاف دیوتی موبایل، پرک به قدرت یا توانایی خاصی اشاره دارد که به شخصیت‌ها افزوده می‌شود تا در نبردها و رویارویی با دشمنان، عملکرد بهتری داشته باشند. این تنوع در معانی و کاربردهای پرک نشان‌دهنده غنای زبان فارسی و تأثیرات فرهنگی مختلف بر این واژه است.
پرک
لغت نامه دهخدا
طاسک مه شکسته شد بر سر پای هر مهی
غور محیط بسته شد گرد ستاره پرک.عمید لوبکی ( از فرهنگ رشیدی ).|| مطلق صدا و ندا را نیز گفته اند و به این معنی بجای حرف اول تای قرشت هم آمده است. ( برهان ). || چیزی چون تاج، که در ترکی تِل گویند. جِقه. || پره قفل. فراشه. || پرک هندی از دسته ارغوانها و کرم کش است.
پرک. [ پ ِ ] ( اِ ) بوی پیه گداخته. بوی پیه گنده. || بوی ظرف چرب پاک ناشسته و امثال آن. || پلک ِ چشم. ( رشیدی ) ( جهانگیری ):
نمانم که برهم زند پرک چشم
نگویم سخن پیش او جز بخشم.فردوسی ( از رشیدی ) ( از جهانگیری ).اما در فهرست ولف نیامده است.
پرک. [ پ َ رَ ] ( اِخ ) رودیست به ماوراءالنهر که شهرک یالاپان در یک فرسنگی آن است. ( حدود العالم ).
پرک. [ ] ( اِخ ) دهی از فارس به هفت فرسنگی میانه جنوب و مشرق کپکان. ( فارسنامه ناصری ).
فرهنگ معین
( ~. ) (اِ. ) ستارة سهیل.
(پِ ) (اِ. ) ۱ - بوی پیه گندیده. ۲ - بوی ظرف چرب ناپاک شسته و مانند آن.
فرهنگ عمید
۱. ‹پره› پَر کوچک.
۲. برگ کوچک.
۳. (زیست شناسی ) بال کوچک.
۴. تاج، افسر.
۵. سهیل، ستارۀ سهیل.
* پرک هندی: (زیست شناسی ) گیاهی بالارونده از تیرۀ پروانه واران. اصل آن از هندوستان است. نوعی از آن به شکل درخت، دانه هایش برای دفع کرم معده نافع است. یک یا دو گرم گرد آن را در آب مخلوط می کنند و در مدت سه یا چهار روز می خورند، بوتیه.
فرهنگ فارسی
دهی از فارس
فرهنگ اسم ها
معنی: ستاره سهیل، تاج
فرهنگستان زبان و ادب
{flake} [علوم و فنّاوری غذا] لایۀ نازکی به ضخامت چند دهم میلی متر از مادۀ غذایی خشک شده یا خمیر مادۀ غذایی که با خشک کن غلتکی خشک شده باشد
دانشنامه عمومی
روستای پرک تابع دهستان طاهری در ۱۰ کیلومتری شرق بندر سیراف ( طاهری ) واقع می باشد. این روستا در حدود ۳۰۰ متر از ساحل فاصله دارد و ارتفاعش از سطح دریا ۲۰ متر می باشد و در حاشیه خلیج فارس واقع شده است و از سه محله «آب شیرین»، «آب سور» و «زیر جاده» تشکیل شده است.
در دورانی از سالیان قدیم در این منطقه وفور نعمت به خصوص در زمینه کشت گندم و صیادی و با توجه به حضور مردمان عرب زبان این منطقه به اسم برکه ( برکت ) معروف شد که بعدها این کلمه در کاربرد فارسی به پرک تغییر نام یافت. رضا طاهری در کتاب از مروارید تا نفت وجه تسمیه پرک را این گونه می نویسد: پر+ک. پر احتمالاً از پار و بارگرفته شده باشد، چون پرک بارانداز کاروان هایی بوده که از ولایت فارس به بندر سیراف می رفته است و از این جا به وسیله چهارپایان بار تاجران را به سیراف می آورده اند. این مکان به علت موقعیت جغرافیایی در مسیر کاروان ها، می تواند با کلمه پارک و برخی از کلمه های دیگر زبان هند و اروپایی هم ریشه باشد. از طرفی دیگر پرک را برگرفته از پرکه یا برکه ( جای نگهداری آب ) نیز خوانده اند.
پیشهٔ مردم روستا ماهی گیری است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۳٬۵۸۲ نفر ( ۸۸۵ خانوار ) بوده است.
جمله سازی با پرک
ز بر آسمان تو زرین بود زمین آهنین بخت پرکین بود
بیار شیره و پرکن شراب و نقل بنه بریز سوسن و گل بر در سرا بستان
سلطان شریعت را او بود سپرکش میدان شجاعت را او بود سپهدار
