پالانی

پالانی. ( ص ) اسب که اصیل نباشد. محمَر ( ج، محامِر ). ( منتهی الارب ). اسب از جنس بد. اسب کندرو که لایق پالان باشد. ( رشیدی ). اسب باربردار. ( غیاث اللغات ). هر ستور که پالان دارد. اسب و استر و جز آن که بر آن پالان نهند نه زین. حِمارَه.کَودَن. پلانی. ( رشیدی ). اسب گران رَو. ( دهار ). باری. مقابل زینی و سواری: والحمارة کجبانة، الفرس الهجین کالمحمره، فارسیته پالانی. ( مجدالدین ):
ندانستی تو ای خر غمر کبج لاک پالانی
که با خرسنگ برناید سروزن گاو ترخانی.ابوالعباس.چهارهزاراسب گرانبهاآنروز بدست آمد یعقوب [ بِن لیث ] را دون اشتر و استر و خر و اسبان پالانی و ترکی. ( تاریخ سیستان ). و [ اسب ] را که کمالی داده اند که خر را نداده اند اگر وی از کمال خویش عاجز آید از وی پالانی سازند و با درجه خر افتد. ( کیمیای سعادت ).
که جلدی زیرکی را گفت من پالانئی دارم
ازین تندی و رهواری چو باد و ابر نیسانی
بدو گفتا مگو چونین گر او را این هنر بودی
نبودی چون خران نامش میان خلق پالانی. سنائی.

(اِ. ص. ) اسبی که مخصوص بار و بنه بردن است، نه برای سواری.

اسبی که پالان بر پشت او بگذارند، اسب بارکش.

( صفت پالان ) اسبی که اصیل نباشد اسب کندرو که لایق پالان باشد اسب و استر و جز آن که بر آن پالان نهند نه زین.

💡 ترا زین جان پر علت عطای فیض شاهی به براق بادپا بهتر ز اسب لنگ پالانی

💡 به‌راستی که وزیر و وکیل جمله خرند خران بارکش پشت ریش پالانی

💡 بسی ماه و بسی فتنه به زیر چادر کهنه بسی پالانیی لنگی که در برگستوان باشد

💡 کره گردون تند پیشش پالانیی بر سر میدان او جان خر باتوبره

💡 بدو گفتا مگو چونین گر او را این هنر بودی نبودی چون خران نامش میان خلق پالانی