لغت نامه دهخدا
وثاقة. [ وَ ق َ ] ( ع مص ) استوار شدن. ( ترجمان علامه جرجانی ترتیب عادل بن علی ) ( تاج المصادر ). استوار گردیدن. ( از منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). || استوارکاری نمودن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
وثاقت
وثاقة. [ وَ ق َ ] ( ع مص ) استوار شدن. ( ترجمان علامه جرجانی ترتیب عادل بن علی ) ( تاج المصادر ). استوار گردیدن. ( از منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). || استوارکاری نمودن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ معین
فرهنگ فارسی
جمله سازی با وثاقت
بکوفتند رواقت همی بسنگ و بچوب برفتند وثاقت همی ز خشک و زتر
بنوش آن جام اگر داری تو طاقت ز هستی کن خراب آنگه وثاقت
آراسته بساطت و افروخته وثاقت از سروران دولت وز نیکوان چاکر
من و زین پس زمینبوس وثاقت ندارم بیش از این برگ فراقت
تا نهالی و لحافت نبود چندین دست در وثاقت شب سرما منشان مهمانرا
همی خواهم که آیم در وثاقت ولی خوفم همه از پاسبان است