واسع، از نامهای حکیمانه و صفات متعالی پروردگار در متون دینی و قرآنی است که بر گسترۀ بیکران علم، رحمت و قدرت الهی دلالت دارد. این واژه در زبان عربی به معنای فراخگیر، گسترده و بینهایت وسیع است و در مقام توصیف ذات اقدس حق، بیانگر آن است که دانایی و بخشش او همۀ هستی را در بر گرفته و هیچ چیز از احاطهاش خارج نیست. تأمل در این صفت، انسان را به شناختی ژرفتر از عظمت پروردگار رهنمون میسازد.
در فرهنگ اسلامی و متون کهن فارسی، این واژه بهصورت واسع و با تلفظ «vāsee» به کار رفته و علاوه بر کاربرد به عنوان نام الهی، در ادبیات و گفتار فرهیختگان بهعنوان صفتی برای توصیف افراد بخشنده، دارای ظرفیت وجودی بالا و کسانی که دامنۀ علم و سخاوتشان فراگیر است، نیز مورد استفاده قرار گرفته است. این کاربرد، نشان از نفوذ عمیق معارف دینی در زبان و ادب فارسی دارد و گویای تأثیرپذیری فرهنگ ایرانیاسلامی از مفاهیم بلند قرآنی است.