هین

هین، یک واژه صوتی است که به منظور تأکید بیان می‌شود. این کلمه به معنای بشتاب و زود باش است و در واقع نوعی دعوت به عمل سریع و فوری به شمار می‌آید. وقتی کسی از این واژه استفاده می‌کند، در تلاش است تا دیگران را به تحرک و سرعت عمل وادار کند. به عبارت دیگر، هین نشان‌دهنده urgency یا فوریت است و می‌خواهد مخاطب را به انجام کارها در کمترین زمان ممکن تشویق کند. این واژه در بسیاری از موقعیت‌ها، به ویژه زمانی که نیاز به اقدام فوری احساس می‌شود، کاربرد دارد و می‌تواند در گفتگوهای روزمره یا حتی در محیط‌های رسمی نیز مورد استفاده قرار گیرد.

تصویر معنی هین

لغت نامه دهخدا

هین. [ هََ ] ( ع ص ) نرم. || آسان. || سبک. ( منتهی الارب ).
هین. [ هََ ی ْ ی ِ /هََ ی ِ ] ( ع ص ) نرم و آسان. ( منتهی الارب ). سهل. ( اقرب الموارد ). || ضعیف و ذلیل. ( اقرب الموارد ). سست و خوار. || سبک. ( منتهی الارب ).
هین. ( صوت ) کلمه ای است که بجهت تأکید گویند یعنی بشتاب و زود باش. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). کلمه ای است به معنی زود و شتاب و تعجیل که درمحل تأکید و امر گویند یعنی زود باش و بشتاب. ( برهان ). شتاب فرمودن است. ( لغت نامه اسدی ):
از کوهسار دوش به رنگ می
هین آمد ای نگار می آور هین.دقیقی.هین بگو ای فیض رحمت هین بگو ای ظل حق
هین بگو ای حرز امت هین بگو ای مقتدا.خاقانی.به شیرین گفت هین تا رخش تازیم
بر این پهنه زمانی گوی بازیم.نظامی.در دلم افتاد آتش ساقیا
ساقیا آخر کجایی هین بیا.عطار.گفت هین اکنون چه میخواهی بخواه
گفت فرما باد را ای جان پناه.مولوی.هین غذای دل بده ار همدلی
رو بجو اقبال را از مقبلی.مولوی.مؤذن گریبان گرفتش که هین
سگ ومسجد ای فارغ از عقل و دین.سعدی. || ( ضمیر، اِ ) این و اینک. هذا. ( برهان ). || گفتن. ( برهان ). در کردی معنی «چه گفتید»دارد. ( حواشی برهان چ معین ).
- هان و هین:
وز این بند بگشای و بستان و ده
وز این هان و هین و از این گیر و دار.ناصرخسرو.چه داری جواب محمد به محشر
چو پیش آیدت هان و هین محمد.ناصرخسرو.
هین. ( صوت ) آوازی که بدان خر را زجر کنند:
هان و هینش کنم از حکمت زیرا خر
بازگردد ز ره گمره به هان و هین.ناصرخسرو.- هین و هی؛ حکایت صوت بازداشتن و منع کردن کسی یا چیزی از حرکت:
هین بزرگ بازنگردد به هین و هی.منوچهری.
هین. ( اِ ) سیل. سیلاب. ( فرهنگ اسدی ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ):
از کوهسار دوش به رنگ می
هین آمد ای نگار می آور هین.دقیقی.هینی به گاه جنگ به تک خاسته ز کوه
هین بزرگ بازنگردد به هین و هی.منوچهری.- هین آمدن؛ سیل آمدن. سیل جاری شدن.
- هین گرفتن؛ سیل گرفتن. در سیل فرورفتن. غرقه شدن در سیل:

فرهنگ معین

(هِ ) (اِ. ) سیل، سیلاب.
(هِ ) (شب جم. ) ۱ - کلمة تأکید به معنی زودباش، شتاب کن. ۲ - کلمة اشاره به معنی این و اینک. ۳ - کلمة تنبیه به معنی: هان، آگاه باش.

فرهنگ عمید

۱. صدایی برای به حرکت درآوردن مَرکب.
۲. (شبه جمله ) [قدیمی] در مقام تٲکید و تعجیل گفته می شود، هان، آگاه باش: هین رها کن بدگمانی و ضلال / سرقدم کن چون که فرمودت تعال (مولوی: ۷۴۰ ).
۱. آسان.
۲. ضعیف و خوار.
سیل، سیلاب: از کوهسار دوش به رنگ می / هین آمد ای نگار می آور هین (دقیقی: ۱۰۴ ).

فرهنگ فارسی

کلمه اشاره به معنی این واینک، کلمه تنبیه، هان، سیل، سیلاب
۱- ( اسم ) آگاه باش شتاب کن.
سیل سیلاب

دانشنامه عمومی

هین (دهانه). هانه هاین، در سمت دور ماه. موزاییک دوربین هین یک دهانه برخوردی در ماه است.
این دهانه ۱۳ دهانه اقماری دارد.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی هَیِّنٌ: آسان وسبک - ناچیز و سبک
ریشه کلمه:
هون (۲۶ بار)
(به فتح اول) آسانی. «هانَ عَلَیْهِ الْاَمْرُهَوْناً: سَهُلَ» چنانکه فرموده:. هون در جای حال و مراد از آن تواضع و وقار و آرامی است یعنی بندگان خدا آنانند که در روی زمین با آرامی و تواضع راه می‏روند. در مجمع از امام صادق «علیه السلام» منقول است: آن مردی است که به طبیعت خود راه می‏رود خودپسندی و تکلف ندارد. هَیِّنْ: آسان.. خدایت گفت: آن بر من آسان است. اَهْوَن: آسانتر.. اوست که آفریدن را شروع می‏کند و سپس آن را از سر می‏گیرد خلقت دوم بر او از خلقت اول آسانتر است. ناگفته نماند: چیزی بر خدا از چیز دیگر آسانتر و دشوارتر نمی‏تواند باشد و همه نسبت به خدا یکسانند وگرنه لازم می‏آید که خدا کاری را با مشقت انجام دهد و آن سبب عجز خداست (معاذاللَّه). به نظر می‏آید اهون بودن خلقت دوم نسبت به ذات آن است که پیداست شروع هر چیز از اعاده آن پر معونه‏تر است یعنی: اعمال قدرت در اعاده آفرینش کمتر از اعمال آن در آفرینش اول است. المیزان بعد از نقل و رد جوابهای اشکال، نظر داده که: اهون نسبت به کار مردم است یعنی چون اعاده شی‏ء نسبت به مردم آسان است پس نسبت به خدا آسانتر است، در اثبات این مطلب از ذیل آیه که «وَ لَهُ الْمَثَلُ الْاَعْلی فِی السَّمواتِ وَالْاَرْضِ» است. استفاده کرده که عمیق و قابل دقت است. *** هُون: (به ضم - ه) و هوان و مهانت به معنی ذلت و خواری است. در قرآن مجید فقط با همزه باب افعال تعدیه شده. آنکه خدا خوارش کند او را عزیزکننده‏ای نیست.. امروز کیفر داده می‏شوید عذاب خواری را یعنی عذابی را که به وسیله آن خوار می‏شوید لذا بعضی آن را «عَذابَ ذی الْهُونِ» گفته‏اند در جوامع الجامع هون را خواری شدید فرموده است. مُهین: (به صیغه فاعل) خوار کننده.. مُهان: خوار شده..