نوک یا منقار، اندامی خارجی و ساختار تغییریافتۀ دهان در پرندگان است که نقش های متعددی از جمله تغذیه، نظافت، جابه‌جایی اشیاء، جست‌وجوی غذا، نمایش‌های جفتیابی و تغذیۀ جوجه‌ها را بر عهده دارد. این اندام علاوه بر پرندگان، در برخی از دایناسورها، پرنده‌وارگان، تک‌سوراخیان، سرپایان، آب‌بازسانان، بادکنک‌ماهیان، لاک‌پشت‌ها و دیگر جانوران نیز دیده می‌شود. جالب توجه است که این واژه فارسی و منقار عربی است.
ساختار آن از دو بخش اصلی تشکیل شده است: نیم‌نوک بالایی و پایینی. این اندام از ترکیب فک بالا و فک پایین شکل می‌گیرد و اسکلت استخوانی آن معمولاً توخالی یا پرمنفذ است تا وزن پرنده را در پرواز کاهش دهد. رویۀ خارجی آن از کراتین ساخته شده که مادۀ تشکیل‌دهندۀ مو و ناخن نیز هست. بین این لایۀ سخت و استخوان، رگ‌های خونی و اعصاب قرار دارند. همچنین، در پایۀ آن و سطح بالایی آن، دو سوراخ بینی وجود دارد که به دستگاه تنفسی متصل است. پرندۀ کیوی تنها استثناست که سوراخ‌های بینیاش در انتهای نوک قرار گرفته است.
علاوه بر معنای زیست‌شناختی، نام چند منطقهٔ مسکونی نیز هست. برای نمونه، در استان خراسان جنوبی، روستایی به این نام در دهستان کاهشنگ از توابع شهرستان بیرجند وجود دارد که جمعیت آن در سال ۱۳۹۵ به ۴۹ نفر در ۱۷ خانوار رسید. همچنین روستای دیگری به نام نوک در دهستان مود شهرستان سربیشه قرار دارد که ۵۹ نفر جمعیت دارد. علاوه بر این، پایتخت و بزرگ‌ترین شهر گرینلند است که با جمعیتی حدود ۱۸٬۳۲۶ نفر در سال ۲۰۲۰، شمالی‌ترین پایتخت جهان به شمار می‌رود و نقش مرکز فرهنگی و اقتصادی این کشور را ایفا می‌کند.
