نشد

بفرسود بازوی هر دو سوار که یک تن نشد سیر از کارزار

جان رفت و اشتیاق تو از جان بدر نشد سر رفت و آرزوی تو از سر بدر نرفت

ای آنکه رخ تو گل نشد همسر او درویش تو پادشه بود چاکر او

دیدیم بسی پیر که او گشت جوان دیدیم بسی جوان که او پیر نشد

گر آب خضر نشد روزی تو ای اهلی شراب خلد نصیبت زدست ساقی باد

از حوادث دل آزاد چه پروا دارد؟ چهره سرو ز بیداد خزان زرد نشد