کلمه نسو در فارسی به معنای چیزی نرم، لطیف، هموار و لغزنده است. این واژه در منابع قدیمی و فرهنگ‌های لغت مانند برهان قاطع، آنندراج و مجمل به کار رفته و صفات مختلفی چون املس، صاف، صیقلی، ساده و بی خشونت برای آن ذکر شده است.
همچنین، نسو شدن به معنای لغزنده شدن است و در کاربردهای دیگر می‌تواند به معنی جلا دادن، صاف و هموار کردن سطح نیز باشد. در متون ادبی، این واژه برای توصیف دیوارها، پوست‌ها یا سطوحی به کار رفته که بسیار صاف، نرم و بدون زبری باشند، مانند نمونه‌ای که لبیبی آورده است: «نسو بود از آن گونه دیوار او، که مانند آیینه بنمود رو».
در برخی منابع، نسو کردن به معنای صاف و صیقلی کردن، کهنه پوشانیدن یا جلا دادن نیز آمده است. به طور کلی، این واژه نشان‌دهنده ویژگی‌های لطافت، نرمی و همواری در اشیاء یا مواد است و کاربرد آن در ادبیات و علم طب و هنر دیده می‌شود.
