نزدیکان

به چشم از دل پس آنگه داد مایه ز نزدیکان محرم خواند دایه

مرا وقتی ز نزدیکان ملامت سخت می‌آمد نترسم دیگر از باران که افتادم به دریایی

در سپاهان شاه و نزدیکان سپاهی ساختند جانب بغداد بهر رزم ترکان تاختند

گل ز باغ وصل نزدیکان برند من چو سگ از دور با سنگی خوشم

ز نزدیکان عشقم گرچه از طرح خرد دورم ز ویرانی بنای خویش را تعمیر می‌خواهم

بر سر خوانند نزدیکان ولیکن لطف شاه منتظر جز بر ره دریوزهٔ درویش نیست