مخذول

همیشه تا که ز نصرت جدا بود خذلان همیشه باش تو منصور و حاسدت مخذول

هم بدین سان مدبر و مخذول باشد بی خلاف کرکسی را زین سبب اندیشهٔ عصیان بود

هر که عاصی‌ گشت در تو مدبر و مخذول شد در تو عاصی‌گشتن از اِدبار و از خذلان بود

این چنین مخذول واپس مانده‌ای خانه کندهٔ دون و گردون‌رانده‌ای

اگر بر نفس نحسی دیو شد چیر برو بر خاذل و مخذول می‌خند

همیشه دوستانت شاد و خرم همیشه دشمنان مخذول و مقهور