میزی

عشق تو خوش خیزی، در جگر آمیزی دست تو خون‌ریزی، دست را نالایی

نیامیزی تو با مردم زمانی چو تو نشنیده‌ام نامهربانی

ز رنگ‌آمیزی ریحان آن باغ نهاده چشم خود را مهر مازاغ

قصد در خسرو کن تا چشم سعادت را از گرد رکاب او کحل‌البصر آمیزی

خورش و می چو در هم آمیزی خون خود را به خوان خود ریزی