مهجور به معنای تنها، رها شده، و دور افتاده است و به کسانی گفته می‌شود که از جامعه یا گروهی جدا شده‌اند و احساس انزوا یا بی‌کسی می‌کنند. این افراد ممکن است به دلیل شرایط خاص، مانند فقر، بیماری یا مشکلات اجتماعی، از دیگران دور افتاده و به نوعی از حمایت و محبت دیگران محروم باشند.
این واژه همچنین می‌تواند به معنای فراموش‌شده یا نادیده گرفته شده نیز به کار رود. به عنوان مثال، در ادبیات و شعر، به افرادی که در زندگی اجتماعی یا عاطفی خود مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند مهجور گفته می‌شود.
مهجور. [ م َ ] ( ع ص ) سخن پریشان. ( منتهی الارب ). سخن پریشان و هذیان. ( ناظم الاطباء ). سخن پریشان و ناحق. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). هذیانی که بیمار یا نائم بر زبان می آورد. ( از اقرب الموارد ). و منه قوله تعالی: اًن قومی اتخذوا هذا القرآن مهجوراً. ( قرآن 30/25 ). || سخنی که استعمال آن ترک شده باشد. و از آن است که گویند: الغلط المشهور و لا الصحیح المهجور. ( از اقرب الموارد ). کلام متروک: غلط مشهور به از صحیح مهجور. || جدامانده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). جدایی کرده شده و گذاشته شده. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). جدایی کرده شده و گذاشته شده در جدایی و مفارقت. ( ناظم الاطباء ). جداشده. دورافتاده.
