شکسته شونده و شکننده
واژه منکسر به صورت صفت اسم مصدری از ریشه کسر به معنای شکستن ساخته شده است. در متون قدیمی فارسی این واژه به معنی شکسته شونده یا قابل شکستن آمده است. این بدین معناست که چیزی که منکسر است، از طبیعت یا ذاتش حالت یا ویژگی شکنندگی دارد و می‌تواند به آسانی یا تحت فشار و ضربه بشکند یا خرد شود. این ویژگی می‌تواند هم از لحاظ فیزیکی باشد، مثل اجسام شکننده و لطیف، و هم به صورت استعاری برای اشاره به حالت روحی یا وضعیتی که فرد یا موضوعی ناتوان یا ضعیف و در معرض آسیب است، به کار رود.
شکسته، سست و ناتوان
در برخی متون دیگر منکسر به معنی شکسته، و حتی سست و ناتوان نیز به کار رفته است. این کاربرد وسیع‌تر، نه تنها محدود به معانی فیزیکی شکسته‌شدن است بلکه می‌تواند به حالتی اشاره داشته باشد که یک فرد یا جسم از لحاظ توانمندی کاهش یافته، ضعیف شده یا ساختارش تحت تأثیر قرار گرفته است. به عبارت دیگر، وقتی گفته می‌شود چیزی منکسر است، می‌تواند نشان‌دهنده آسیب‌پذیری جسمی یا حتی روحی باشد که به سهولت ممکن است تضعیف یا فروپاشی در آن ایجاد شود.
