مناقض

مناقض. [ م ُ ق ِ ] ( ع ص ) شکننده و مخالف. ( غیاث ) ( آنندراج ). نقیض. بر ضد. مخالف. برعکس. ( از ناظم الاطباء ). نقض کننده: مناقضه و تناقض در شعر و سایر کلام آن است که معنی دوم مناقض و منافی معنی اول باشد. ( المعجم چ دانشگاه ص 289 ). یاد دارم که یکی مدعی در این بیت بر قول من اعتراض کرد و گفت... آنچه تو گفتی مناقض آن است. ( گلستان ). این تقسیم مناقض آن نیست که غیرت خاص محب را بود.( مصباح الهدایه چ همایی ص 414 ). رجوع به منقضة شود.

(مُ قِ ) [ ع. ] ۱ - (اِفا. ) شکننده، نقض کننده. ۲ - مخالف. ۳ - (ص. ) ضد، نقیض.

۱. شکننده.
۲. مخالف، ضد.

شکننده، مخالف، برخلاف، ضد
۱ - ( اسم ) شکننده نقض کننده. ۲ - مخالف. ۳ - ( صفت ) ضد نقیض.

شکننده، نقض کننده.
مخالف.
ضد، نقیض.

💡 بدان که هر سبب که قطعی یا عالی است از راه آن برخاستن شرط نیست در توکل بلکه اگر متوکل در خانه بندد و قفل برنهد تا دزد کالا نبرد توکل باطل نشود و اگر سلاح برگیرد و از خصم حذر کند هم چنین و اگر حبه برگیرد تا در راه سرما نیاید همچنین. و اگر سیر خورد مثلا تا حرارت باطن در راه اثر سرما کمتر کند، این چنین اسباب دقیق مناقض توکل بود همچون داغ و افسون، اما آنچه از اسباب ظاهر است دست بداشتن آن شرط نیست.

💡 یاد دارم که مدّعی در این بیت بر قول من اعتراض کرده بود و گفته: حق تعالی در کتاب مجید از قطع رحم نهی کرده است و به مودت ذی القربی فرموده و اینچه تو گفتی مناقض آن است. گفتم: غلط کردی که موافق قرآن است: