واژه‌ی «مقتدی» به کسی گفته می‌شود که از یک راهنما، رهبر یا کسی که مورد احترام و اعتماد است، پیروی می‌کند. این فرد در کارها، تصمیم‌گیری‌ها یا رفتارهایش از شخص یا اصولی که به آن ایمان دارد، تبعیت می‌کند. مقتدی بودن نشان‌دهنده‌ی احترام و اعتماد به کسی است که مسیر درست را می‌شناسد و می‌تواند راهنمای خوبی باشد.
این عمل تنها به معنای پیروی کورکورانه نیست، بلکه معمولاً همراه با شناخت و درک درست از کسی است که دنبال می‌شود. افراد مقتدی از رهبران، اساتید یا بزرگان خود درس می‌گیرند و سعی می‌کنند رفتار و تصمیمات خود را با اصول و راهنمایی‌های آن‌ها هماهنگ کنند. این ویژگی در زندگی اجتماعی و مذهبی اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا باعث ایجاد نظم و انسجام می‌شود.
پرورش این روحیه نیازمند احترام، اعتماد و توانایی تشخیص درست از نادرست است. وقتی فردی مقتدی باشد، می‌تواند از تجربه‌ها و دانش دیگران بهره‌مند شود و تصمیمات بهتری بگیرد. به این ترتیب، این مفهوم نه تنها نشانه‌ی احترام به دیگران است، بلکه ابزار مهمی برای رشد فردی و اجتماعی و ایجاد زندگی هدفمند و هماهنگ با اصول ارزشمند محسوب می‌شود.