مخیر

چون جور تیره رنگی و دلهای بری به جبر گویی که در ربودن دلها مخیری

چون مخیر شد میان جستن و آویختن کرد آب راوه را بر آتش تیغ اختیار

از صاحبدلی حکایت شده است که روزی به یاران می گفت: اگر بین ورود به بهشت و دو رکعت نماز گزاردن مخیرم کنند، من آن دو رکعت نماز را برمی گزینم.

زاهدی گفت: اگر به روز رستاخیز بین بهشت و دوزخ مخیرم کنند، از شرم دخول به فردوس، دوزخ را بگزینم. این سخن به گوش جنید رسید، بگفت: بنده را کجا اختیار رسد؟

در میان مرگ و هجرانم مخیر کرد عشق جان به در بردم که مردن اختیار آمد مرا