مازو، که با نامهای عفص و مازوج نیز شناخته میشود، برآمدگیای کرویشکل و غیرطبیعی است که بر روی برگها و جوانههای برخی درختان، بهویژه بلوط، پدید میآید. این عارضه در پی گزش حشرهای به نام سینیپس گالاتنکتوریا برای تخمگذاری ایجاد میشود. نیش این حشره باعث میگردد شیرهٔ گیاهی بهصورت متراکم در آن نقطه جمع شده و بهتدریج برجستگیای سخت با قطر ۱۲ تا ۲۰ سانتیمتر تشکیل دهد.
از نظر شیمیایی، ترکیب اصلی آن را ۶۰ تا ۷۰ درصد تانن (اسید گالوتانیک) تشکیل میدهد. علاوه بر این، مقادیری اسید گالیک، اسید الاژیک، مواد گلوسیدی و آمیدون نیز در آن یافت میشود. بهدلیل محتوای بالای تانن، از مازو در صنایع مختلفی همچون دباغی و تهیهٔ چرم، تولید مرکب سیاه و نیز رنگرزی پارچه استفاده میشود. خاصیت قابضِ قوی آن نیز باعث شده تا در پزشکی سنتی مورد توجه باشد. این ساختارها در واقع نوعی واکنش دفاعی گیاه در برابر حملهٔ حشرات محسوب میشوند و بهعنوان یکی از اجزای تشکیلدهندهٔ برخی مرکبها نیز بهکار میروند. ویژگی منحصر بهفرد مازو، واکنش آن با املاح آهن و تولید رنگدانهٔ سیاه و رسوب است که پایهای برای تهیهٔ مرکب و رنگهای طبیعی بوده است.