مادری

چو از مادر جدا ماندی فنون مادری خواندی بزادی کودکانی چند زیباروی و سیمین‌تن

شد زیر خار و خاره پنهان تنت سراپا نه مادری که سازد بهرت کفن مهیا

شوهر کشیست، ای پسر، این دهر بچه‌خوار برگیر ازو تو مهر و مگیرش به مادری

نه به خیال ما پدر، نی تو به فکر مادری غفلت او شد از چه ره یا سبب غرور تو

آشنا کآزار یاران جست او بیگانه است مادری کآسیب طفلان خواست او مادندر است