ما دای

ماییم که بی‌مایی ما مایهٔ ماست خود طفل خودیم و عشق ما دایهٔ ماست

هست روشن در حقیقت دیده عالم بما دایمانور زمین و آسمان من بوده ام

در پرده دل است شب و روز عیش ما دایم چو غنچه سر به ته پر کشیده ایم

ترا با ما بگو جانا چه کین است که با ما دایماً رایت چنین است

چشم ما روشن به نور روی اوست جان ما دایم به جست و جوی اوست