لاقید

لاقید. [ ق َ ] ( ع ص مرکب ) ( از: لا، نه + قید، بند ) بی قید. سهل انگار. لاابالی. بی اعتنا.

(قَ یْ ) [ ع. ] (ص. ) سهل انگار، بی اعتناء.

بی قید، بی پروا، بی بندوبار.

بی قید، بی پروا، بی بندوبار
بی قید سهل انگار بی اعتنا. یا لاقیدی. بی قیدی سهل انگاری.
بمعنی بی قید سهل انگار

سهل انگار، بی اعتناء.

💡 اگر چه نام برآورده‌ام به لاقیدی ولی مقید آن حلقه‌های گیسویم

💡 من مظهر حق آمدم لاقید مطلق آمدم هر لحظه در دیوان دل دیباچه انشا کنم

💡 بازم غمت که باهمه لاقیدی از دوکون ما رانیازمند تو ای سرو ناز کرد

💡 خویش را گفتم لاقیدی و رندی تاکی زین محبت بگذر انده و محنت بگذار

💡 گفت برو! کارِ تو را ساختم در رهِ لاقیدیت انداختم

💡 همه لاقید و لاابالی و رند همه بی‌مهر و بی‌وفا و جبان