قروقر

قروقر به معنای صدای غرش شدید است و معمولاً برای توصیف صدای بلند و مهیب به کار می‌رود. این واژه بیشتر در زمینه طبیعی و جوی استفاده می‌شود و نشان‌دهنده شدت و قدرت پدیده‌ای است که صدای آن را تولید می‌کند. قروقر اغلب برای صدای رعد و تندر یا غرش آسمان به کار می‌رود. این صدا نشان‌دهنده حرکت انرژی در طبیعت و شدت رخداد جوی است و معمولاً با بارش، طوفان یا تغییرات ناگهانی هوا همراه است. در ادبیات و بیان توصیفی، قروقر برای القای حس عظمت و خشونت طبیعت استفاده می‌شود. نویسندگان و شاعران از این واژه برای ایجاد تصویر شنیداری و تأکید بر شدت رویدادهای طبیعی بهره می‌برند تا حس هیجان، ترس یا شگفتی را در مخاطب ایجاد کنند.