فرامین نامی است با ریشه‌ای کهن در زبان فارسی، که به معنای فرمان‌ها یا اوامر است. این واژه در اصل، صورت جمع فرمان به شمار می‌رود. فرمان خود واژه‌ای است که از دیرباز در فرهنگ ایرانی برای اشاره به دستور، حکم، یا دستوری که از سوی مرجع یا حاکم صادر می‌شود، به کار رفته است. بنابراین، نام "فرامین" حامل معنایی از اقتدار، نظم و هدایت است که ریشه در ساختار اجتماعی و تاریخی ایران دارد.
با توجه به اینکه این واژه جمع فرمان است، این نام بار معنایی قدرتمندی را به همراه دارد. در مفاهیم اداری، نظامی و حتی اخلاقی، فرمان نشان‌دهنده اراده‌ای قاطع و مسیری مشخص است. اطلاق این نام، به‌ویژه در گذشته، ممکن بود بیانگر آرزوی داشتن فرزندی سربلند، فرمانده یا رهبری باشد که بتواند مسیرها را روشن کند و هدایت‌گر باشد. این واژه، که به عربی نیز راه یافته و به صورت فرامین (جمع فرمان) به کار رفته، استحکام و جدیت معنایی خود را حفظ کرده است.
به‌عنوان نامی برای پسران، فرامین انتخابی است که بر اصالت و معنای عمیق تأکید دارد. والدینی که این نام را برمی‌گزینند، غالباً به دنبال نامی هستند که هم یادآور میراث فرهنگی ایران باشد و هم ویژگی‌هایی چون قاطعیت، رهبری و مسئولیت‌پذیری را تداعی کند. این نام، با وجود وزنی که در معنای خود دارد، به‌دلیل خوش‌آهنگی و اصالت فارسی‌اش، همچنان مورد توجه است و انتخابی شایسته برای کسانی است که به دنبال نامی با وقار و معنادار برای فرزندان خود هستند.
