مهم‌ترین و رایج‌ترین معنای فرار اشاره به عملی دارد که در آن فرد یا گروهی به سرعت و به صورت ناگهانی و بدون اطلاع قبلی از مکانی خارج می‌شوند. این خروج به منظور گریز از خطر، تهدید، شرایط نامطلوب یا مسئولیت‌ها صورت می‌گیرد.
برای مثال، فرار از دست پلیس به معنای تلاش برای گریختن و نجات خود از بازداشت است. همچنین در شرایط جنگی یا بحرانی، فرار می‌تواند به معنای ترک منطقه خطرناک باشد تا جان یا سلامت حفظ شود. این مفهوم نشان‌دهنده واکنشی طبیعی به تهدید یا فشار است که هدف آن حفظ بقا یا جلوگیری از آسیب است.
یکی دیگر از معانی کلمه، اشاره به دوری کردن یا اجتناب از مسئولیت‌ها، تعهدات یا وظایف است. در این کاربرد، فرد با قصد و اراده خود از پذیرفتن مسئولیت یا انجام کاری شانه خالی می‌کند.
در زبان ادبیات و روانشناسی، فرار گاهی به صورت استعاری برای بیان دوری جستن از مشکلات روانی، نگرانی‌ها یا موقعیت‌های دشوار به کار می‌رود. این معنا فراتر از معنای فیزیکی خروج است و به مفهوم تلاش ذهنی یا روحی برای دوری از فشارهای درونی یا خارجی اشاره دارد.
