غناگر

لغت نامه دهخدا

غناگر. [ غ ِ گ َ ] ( ص مرکب ) خواننده و نوازنده و آوازخوان. مغنی. غناساز. رجوع به غنا و غناساز شود:
هر رود که با غنا نسازد
برّد چو غنا گرش نوازد.نظامی.

فرهنگ معین

( ~. گَ ) [ ع - فا. ] (ص مر. ) آوازه - خوان.

فرهنگ عمید

۱. خواننده، آوازخوان.
۲. نوازنده.

ویکی واژه

آوازه - خوان.

جمله سازی با غناگر

به ترک های و هو‌یم بی‌تلافی نیست سامانش نی بزمم غناگر بینوا شد بوریا ‌کردم
بر شکست هر زیان تعمیر سودی بسته‌اند فربهی وقف غناگر آرزو لاغر شود
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
بی عرزه
بی عرزه
مابه التفاوت
مابه التفاوت
باوانم
باوانم
الم
الم