صهیونیسم یک جنبش سیاسی است که به دنبال بازگشت یهودیان به سرزمین فلسطین و تأسیس کشور اسرائیل می‌باشد. این جنبش در اواخر قرن نوزدهم توسط تئودور هرتسل تأسیس شد و با همکاری قدرت‌های جهانی، در سال ۱۹۴۸ میلادی موفق به تأسیس کشور اسرائیل گردید. با وجود اینکه صهیونیست‌ها تنها حدود ۵ درصد از اراضی فلسطینیان را خریداری کرده بودند، در زمان اعلام موجودیت، ۷۷ درصد از اراضی فلسطین را به تصرف خود درآوردند. علمای بزرگ شیعه در دوره‌های مختلف به مخالفت با صهیونیسم و اشغال فلسطین پرداخته‌اند. تئودور هرتسل، بنیان‌گذار صهیونیسم، در سال ۱۸۹۵ میلادی در کتاب «دولت یهودی» ایده تأسیس یک کشور مختص یهودیان را مطرح کرد. او در سال ۱۸۹۷ میلادی، اندیشمندان و ثروتمندان یهودی را در شهر بال سوئیس گرد هم آورد و از آن‌ها خواست تا از ایده صهیونیسم حمایت کنند.
صهیونیسم
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
جنبش مدافع استقرار کشور یهودیان (ارتص اسرائیل) در فلسطین. معتقدان به این جنبش در این سرزمین، که در کتاب مقدس «ارض موعود» نامیده شده است، خواستار آن بودند که به قوم یهود دولتی مستقل اعطا شود که پایتخت آن بیت المقدس (اورشلیم) «شهر صهیون» باشد. بنیادگذار این جنبش نویسنده ای مجاری با نام تئودور هرتسل بود، که نخستین کنگرۀ صهیونیست را در شهر بازل سوئیس برپا کرد (۱۸۹۷). صهیونیسم در تشکیل رژیم اشغالگر اسرائیل (۱۹۴۸) نقش حیاتی داشت. خائیم وایزمن و نَحوم سوکولوف، دو تن از رهبران صهیونیست، از انگلستان، که پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول اختیار فلسطین را در دست گرفته بود، قول گرفتند تا از تشکیل کشوری یهودی حمایت کند. این وعده در اعلامیۀ بالفور پاس داشته شد. در سال های قبل از جنگ جهانی دوم و درخلال جنگ، سرکوب روبه افزایش یهودیان در اروپا سبب شد که بسیاری از آنان به صهیونیسم بگروند و به فلسطین مهاجرت کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، سازمان ملل متحد تأسیس کشوری یهودی را به موازات کشوری برای اعراب فلسطینی تصویب کرد.
