صدمت

کمان‌آسا شد این قد چو تیرم ز بس کز صدمت دهرم رسد کوب

هنگام کین چو نیزه برافرازد از کتف مریخ را خطر بود از صدمت سنان

هر کس که یافت صدمت سحر بیان من چون سامریش ناله بجز لامساس نیست

نی نی، که از جفای فلک خاطرم برفت خاطر چگونه ماند با صدمت جفا ؟

بتاز صدمت ایام در شکست مباش بلند قدری اندر مضیق پست مباش

به نفخ صور که گردون کند ز صدمت او سپید مهرۀ خورشید را سیاه شعار