صحرانشینی به معنای زندگی و سکونت در مناطق بیابانی یا خشک است. این نوع زندگی با مسائلی مانند کمبود آب، دماهای بالا در روز و پایین در شب، و منابع غذایی محدود همراه است.
ویژگی‌های صحرانشینی:
سبک زندگی: صحرانشینان به صورت کوچ‌نشینی زندگی می‌کنند، به این معنا که به دنبال منابع آب و علف برای دام‌های خود به مناطق مختلف سفر می‌کنند.
معاش: بسیاری از آن‌ها به دامداری و کشاورزی در مقیاس کوچک مشغول هستند. آن‌ها ممکن است از گیاهان مقاوم به خشکی و دام‌های خاصی که بتوانند در شرایط سخت زنده بمانند، استفاده کنند.
فرهنگ و سنت‌ها: صحرانشینان دارای فرهنگ و سنت‌های خاصی هستند که به زندگی در شرایط سخت مربوط می‌شود. این فرهنگ‌ها شامل زبان، موسیقی، هنر و آداب و رسوم خاص خود هستند.
مشکلات: زندگی در مناطق بیابانی با مسائل زیادی همراه است، از جمله تغییرات اقلیمی، کمبود منابع آب، و فشارهای اقتصادی و اجتماعی.
مثال‌ها:
بربرها: در شمال آفریقا، بربرها به عنوان یکی از گروه‌های صحرانشین شناخته می‌شوند.
قبیله‌های بادیه‌نشین: در مناطق خاورمیانه و شمال آفریقا، قبیله‌های بادیه‌نشین زندگی می‌کنند که به دامداری و تجارت مشغولند.
