شیوا

کلمه شیوا در زبان فارسی به معنای روان، سلیس و دلنشین است و  به توصیف گفتار، نوشتار یا هر نوع بیان دیگری که به طور طبیعی و بدون مانع جریان دارد، اشاره دارد.

معانی و مفاهیم:

روان و سلیس: شیوا به معنای بیانی است که به راحتی و بدون مشکل بیان می‌شود و مخاطب به راحتی آن را درک می‌کند.

دلنشین و زیبا: این واژه می‌تواند به زیبایی و جذابیت بیان نیز اشاره داشته باشد.

کاربردها:

گفتار: در توصیف افرادی که به خوبی و با وضوح صحبت می‌کنند، می‌توان از واژه شیوا استفاده کرد.

نوشتار: در توصیف متون نوشته شده که به خوبی و با سلاست بیان شده‌اند، این واژه کاربرد دارد.

اسم دخترانه: 

نام شیوا به زیبایی، وضوح، و دلنشینی اشاره دارد و به عنوان یک نام دخترانه در فرهنگ ایرانی بسیار محبوب است. این نام به شخصیت‌های با طبع لطیف و دلنشین نسبت داده می‌شود.

معادلات و مترادف‌ها:

مترادف‌ها: واضح، روان، سلیس، دلنشین، زیبا.

لغت نامه دهخدا

شیوا. [ شی ] ( ص ) فصیح. ظریف. بلیغ. ( یادداشت مؤلف ) ( مؤید الفضلاء )( فرهنگ جهانگیری ). فصیح و بلیغ. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان ) ( از غیاث ) ( از آنندراج ) ( از انجمن آرا ). نغز.خوب. جید. نیکو: شیوه شیوا. سخن شیوا:
گشتم از یمن مدحت شه دین
در سخن بس تبستغ و شیوا.منجیک.
شیوا. [ شی ] ( اِخ ) سومین تشخص تثلیث هندی، خدای مخرب. ( فرهنگ فارسی معین ).
شیوا. [ شی ] ( اِخ ) دهی است از بخش مرکزی شهرستان لاهیجان. آب از نهر کیاجو از سفیدرود. سکنه آن 301 تن. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2 ).

فرهنگ معین

[ په. ] (ص. ) فصیح، بلیغ.

فرهنگ عمید

فصیح، بلیغ.
۱. در آیین هندوئیسم، خدای مخرب و مظهر انهدام که معمولاً او را به صورت مردی عبوس نمایش می دهند.
۲. آیین پرستش شیوا که یکی از سه صورت مهم آیین کنونی هندوئیسم را تشکیل می دهد.

فرهنگ فارسی

سومین تشخص تثلیت هندی خدای مخرب.
بلیغ، شیوایی:فصاحت، بلاغت

فرهنگ اسم ها

اسم: شیوا (دختر) (فارسی) (تلفظ: šivā) (فارسی: شيوا) (انگلیسی: shiva)
معنی: واضح و دلنشین، فصیح، خوب، یکی از سه خدای بزرگ آیین هندو، ویژگی سخنی که به زیبای و با فصاحت بیان شده باشد، شمرده و واضح و دلنشین، نغز، که نماینده ی مرگ و تجدید حیات است، بلیغ

جملاتی از کلمه شیوا

در این موقع او از نظر زبان دانی واطلاع از ادبیات و قواعد عربی آوازه یافته بود و آن را به شیوایی حرف می‌زد و مانند نویسندگان عرب با قلمی توانا می‌نوشت و شعر می‌گفت.
لینگام، نمادی از شیوا، خدای هندو است که به شکل آلت نرینگی به تصویر در می‌آید. لینگام، معمولاً همراه با یونی (واژن ایزدبانوی شاکتی)، در معابد برای پرستش قرار می‌گیرد و رایج‌ترین نماد غایی در هند محسوب می‌شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم