کلمهی «شیذر» واژهای کهن در زبان فارسی است که در منابع لغوی و تاریخی چند معنا برای آن ذکر شده است. در فرهنگ دهخدا آمده است که «شیذر» یا «شیذیر» از نامهای خداوند به شمار میآید و معنایی نزدیک به «دادگر» یا «داور عادل» دارد. برخی از واژهشناسان آن را برگرفته از واژهی «هوشیدر» در آیین زرتشتی میدانند؛ شخصیتی موعود و نجاتبخش که در اسطورههای ایرانی نقش مهمی دارد. از همینرو، «شیذر» در متون کهن، گاه نشانهی عدالت الهی و داوری نیک شمرده میشود. ریشهی لغوی آن احتمالاً از واژگان ایرانی باستانی گرفته شده که مفهومی مربوط به روشنایی و راستی را القا میکند. در شعرهای قدیمی، «شیذر» گاهی به صورت استعاره برای خداوند دادگر یا حاکم منصف به کار رفته است. کاربرد آن در گفتار امروز بسیار نادر است، اما در متون ادبی و دینی، جلوهای از عدالت، قضاوت و پاکی آسمانی دارد.
شیذر
لغت نامه دهخدا
توئی آن داور محکم که از دادش بنی آدم
بیارامید در عالم چو مؤمن در حق شیذر.عنصری.رجوع به یشتهای پورداود ج 2 ص 100 و خرده اوستا ص 69 شود.
شیذر. [ ش َ ذَ ] ( اِخ ) نام شهری است و یا آنکه زمین همواریست که در آن گوآبهای مناسبی حفر کنند. ( از اقرب الموارد: «ش ذر» ). گوآب. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
خدای تعالی: تویی آن داور محکم که از داداش بنی آدم بیار امید در عالم چو مومن در حق شیذر. ( عنصری )
نام شهری است و یا آنکه زمین همواریست که در آن گو آبهای مناسبی حفر کنند. گو آب.
فرهنگ اسم ها
معنی: یکی از نامهای خداست، ( = شیذیر )، یکی از نام های خدا، [ظاهراً مصحف و مخفف ( هوشیدر ) نخستین موعود زرتشتیان می باشد]
ویکی واژه
جمله سازی با شیذر
تویی آن داور محکم که از دادش بنی آدم بیارامیده در عالم چو مؤمن در حق شیذر
