شخصی به معنای مخصوص به یک فرد یا مرتبط با او است. این واژه در بسیاری از زمینه‌ها به کار می‌رود و می‌تواند به ویژگی‌ها، رفتارها یا شرایط خاص یک فرد اشاره کند. در زبان فارسی، شخصی به عنوان صفت نسبی به کار می‌رود و نشان‌دهنده ارتباطی است که بین یک فرد و موضوعات مختلف وجود دارد. این واژه به معنای خاص و منحصر به فرد بودن یک فرد است، در حالی که شخصیّت به مجموعه ویژگی‌ها، رفتارها و الگوهای تفکر یک فرد اطلاق میشود. به عبارت دیگر، این واژه به ویژگی‌های خاص فرد اشاره دارد، در حالی که شخصیّت ناظر به جنبه‌های عمیق‌تری از وجود انسان است که به شکل‌گیری هویت او کمک می‌کند. این مفهوم می‌تواند در زمینه‌های مختلفی همچون حقوق، روانشناسی، جامعه‌شناسی و حتی هنر به کار رود. به عنوان مثال، در حقوق، به حقوق و مسئولیت‌های فردی اشاره دارد، در حالی که در روانشناسی، به ویژگی‌ها و رفتارهای منحصر به فرد هر فرد پرداخته میشود. این گستردگی در کاربرد، نشان‌دهنده اهمیت این واژه است.
شخصی
لغت نامه دهخدا
- احوال شخصی؛ در اصطلاح حقوقی اموری است که وضع شخص را در خانواده و کشور معین کند و آنها عبارتند از: 1- تابعیت 2- جنسیت 3- سن 4- نسب. از این احوال در مباحث ولادت وفوت و ازدواج و طلاق بحث میشود. ( از فرهنگ حقوقی لنگرودی ).
- خانه شخصی؛ که استیجاری نباشد.
- لباس شخصی؛ در تداول عامه مقابل لباس رسمی است.
- ماشین شخصی؛ که کرایه نباشد.
|| در تداول لشکری و ارتش، غیرنظامی که سرباز و از افراد وابسته به ارتش نباشد. || ( اصطلاح روانشناسی ) آن است که توانایی درک دلالت را داشته و بتواند میان «دال و مدلول » رابطه ای برقرارسازد. ( از روانشناسی سیاسی ص 466 ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. خصوصی.
۳. [مقابلِ نظامی] غیرنظامی.
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
آلبوم شخصی در جشنواره موسیقی ما در سال ۱۳۹۲ جایزه بهترین آلبوم سال از نگاه مردم را دریافت کرد.
جملاتی از کلمه شخصی
از فلکی شریف‌تر یا شرف مشخصی از ملکی کریم‌تر یا کرم مصوری
بسته مدتست هر شخصی مانده غایتست هر جانی
همی گذشت به میدان شاه کشور عظیم شخصی قلعه ستان و صفدر
