شبگیری

رقم کردم ز خون دیده شرح روز هجران را به سوی او ندارم قاصدی ای باد شبگیری

ز تابِ آتش دوری شدم غرقِ عرق چون گُل بیار ای بادِ شبگیری نسیمی زان عرقچینم

چه مقصد محمل ما ناتوانان می‌کشد بارت که عمری شد چو مو داریم شبگیری به تاریکی

مگر در خواب بیند کعبه مقصود را صائب درین وادی ز عزم سست شبگیری که من دارم

گل زرد و گل خیری و بید و باد شبگیری ز فردوس آمدند امروز سبحان‌الذی اسری

برآید باد شبگیری ز نسرین و گل خیری جهان پیراهن پیری ز تن بیرون کند یکسر