سپی

این روی سیه میشود، این موی سپید ناز اینهمه گر بروی یا مو داری

تو مست خواب غفلتی و از برای تو ایزد فکنده خوان کرم در سپیده دم

اسپی دارم که دم علم می سازد زین را ز پشت بر شکم می سازد

از بس که چرخ بر سر تو آسیا براند مویت همه سپید شد از گرد آسیا

آنکه جز بید و سپیدار نَکِشت ز که پُرسَد که چرا بار نداشت

عودم چو نبود چوب بید آوردم روی سیه و موی سپید آوردم