سهیم به فردی اطلاق می‌شود که در یک دارایی، کسب‌وکار، یا منفعت، سهم یا حقی را دارا است. این بدان معناست که شخص مذکور، در سود و زیان، حقوق و مسئولیت‌های مرتبط با آن موضوع شریک است. ریشه‌ی این واژه به عربی بازمی‌گردد و در زبان فارسی به طور گسترده برای بیان مفهوم شراکت و مالکیت مشترک به کار می‌رود. از منابع کهن لغت‌شناسی مانند آنندراج و غیاث برمی‌آید که به معنای شریک و صاحب حصه بوده و همچنین با واژگانی چون بهره و انباز هم‌معناست، که همگی به مفهوم تقسیم و اشتراک اشاره دارند.
در عرصه‌های حقوقی و اقتصادی، این مفهوم نقشی کلیدی ایفا می‌کند. سهامداران در شرکت‌های سهامی، و شرکا در شرکت‌های تضامنی، نمونه‌های بارزی از افراد سهیم هستند. این افراد با سرمایه‌گذاری یا مشارکت در فعالیت‌های یک مجموعه، مالک بخشی از آن شده و در تصمیم‌گیری‌ها و نتایج حاصله سهیم می‌باشند. میزان سهیم بودن هر فرد معمولاً بر اساس میزان سرمایه، سهم‌الشرکه، یا توافقات دوجانبه تعیین می‌گردد و چارچوب حقوقی حاکم بر روابط این شرکا را مشخص می‌سازد.