معنی رنگریز | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

رنگریز. [ رَ ] ( نف مرکب ) صاحب غیاث اللغات از قول سروری و مؤید و دیگران ( و به تبعیت از او آنندراج ) آرد: این لفظ بزیادت یای تحتانی غلط است و صحیح آن رنگرز است و اگر به معنی نقاش و مصور و معمار گویند صحیح باشد - انتهی. اما این مطلب یعنی غلط بودن رنگریز صحیح نیست و رنگریز در نظم و نثر قدما در معنی رنگرز استعمال شده است: صباغ؛ رنگریز. ( مهذب الاسماء ) ( دهار ). ممصل؛ پالونه یا پاتیله رنگریز که در آن رنگ کند. ( منتهی الارب ).
این دهر رنگریز مرا صوف و اطلس است
این چرخ نقره خنگ مرا اسب و استر است.سیدحسن غزنوی.تیغ تو رنگریز وضمیر تو نقش بند
خلق تو گل فروش و زبانت شکرگر است.سیدحسن غزنوی.نقش بند چمنش باد ز چین لطف است
رنگریز شمرش ماه ز چرخ کرم است.اثیرالدین اخسیکتی.

فرهنگ معین

( ~. ) (ص فا. ) نک رنگرز.

فرهنگ عمید

۱. رنگرز، صباغ.
۲. [مجاز] حیله گر، نیرنگ باز.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه پارچه لباس نخ و غیره را رنگ کند صباغ.
صاحب غیاث اللغات از قول سروری و موید و دیگران آرد: این لفظ بزیادت یای تحتانی غلط است و صحیح آن رنگرز است و اگر بمعنی نقاش و مصور و معمار گویند صحیح باشد